“In mijn werk als ontwerper en kunstenaar hou ik ervan om sculpturale installaties en visuele verhalen te maken waarin de menselijke perceptie en haar relatie tot milieu en omgeving en andere wezens worden onderzocht.” Want hoe wij de ‘natuur’ zien en beleven is aldus Rebecca Oevermans niet zoals andere wezens dat doen. “Weidevogels bijvoorbeeld kijken heel anders naar het landschap. Ik heb hier studie van gemaakt tijdens het landkunstproject in opdracht van de Dal van de Kleine Beerze.”

“Ik heb letterlijk onderzocht hoe weidevogels hun leefomgeving zien.” vertelt Rebecca verder. “Het blijkt dat vogels niet net als mensen drie receptoren in het oog hebben om kleuren mee waar te nemen, maar vier! Dat maakt vogels gevoelig voor kleuren die tot het (ultra-) violette spectrum behoren. Daarnaast verschilt ook het optische beeld: mensen kijken recht naar voren (monoculair zichtveld), onze ogen bevinden zich aan de voorzijde van het hoofd. Weidevogels hebben daarentegen hun ogen aan weerszijden van het hoofd (binoculair zichtveld). Daardoor hebben zij een ander zichthoek en een groter zichtveld.”

De verschillende onderdelen van haar onderzoek heeft Rebecca samengebracht in het ontwerp van een vogelkijkwand, een observatieplek waar je uitgenodigd wordt om een stap te maken naar het perspectief van de ander, in dit geval de weidevogels. Het verschil in beeldperceptie is terug te zien als ruimtelijke interpretatie in het ontwerp van de vogelkijkwand. Het ontwerp leidt in vorm- en kleurentaal de bezoeker van het menselijke naar het ‘vogelperspectief’. Eenmaal in de ruimte kijkt de kijker door ramen die het landschap laten verkleuren naar paarse tinten. Rebecca: “Dit is een interpretatie over hoe een vogel kleuren zou kunnen waarnemen. Ik hoop dat mijn landkunstobject mensen bewust maakt van hoe anders een ander wezen de wereld om ons heen waarneemt. En dat ons menselijk perspectief niet de enige waarheid is.

De vogelkijkwand als object zal zich als monument voor de weidevogels presenteren en om hun schoonheid uit te drukken. Het is een plek om te blijven kijken en ontdekken. Voor het voortbestaan van de weidevogels is het belangrijk dat ze een veilige broedplek kunnen vinden. Ik vind het bijzonder mooi dat de Landcoöperatie Dal van de Kleine Beerze, het kunstzinnige perspectief waardeert en herkent als kans om mensen te raken en te betrekken bij thema’s rondom natuurinclusiviteit. Ik ben er trots op dat mijn werk in dit gebied te vinden is.”