In de sporen van De Apenboer

Oude verhalen vormen een levendig onderdeel van ons erfgoed. Dat die verhalen ook kinderen aan kunnen spreken werd duidelijk op 11 juni. Na de inleidingen van Akke de Vries en Ineke Strouken vorige maand volgde nu een buitenprogramma in de reeks koffie-ochtenden. Kinderen uit Vessem, Middelbeers, Oostelbeers en Hoogeloon stonden te trappelen om op pad te gaan.

Wie koffie gaat drinken bij De Spekdonken kan de tekeningen van de kinderen misschien nog zien hangen. Ze waren goed voorbereid door het verhaal van Marie José Mijs. Zij woont vlakbij de plek langs de kleine Beerze, waar De Apenboer geleefd heeft. Aan de muur van haar gastvrije boerenterras hangt een portret van Sjef van Dun, ‘De Apenboer’. Hoe het kwam dat hij zo genoemd werd weten de kinderen nu wel te vertellen.

Wie was Sjef van Dun?

Na zijn leven als textielfabrikant in Goirle vaarwel gezegd te hebben, vestigde Sjef van Dun zich in een eenvoudig verblijf op de flank van het beekdal van de Kleine Beerze. Dat was vlakbij Vessem. Sjef was graag in de natuur en hij woonde daar met zijn dieren. Met zijn markante verschijning, grijze baard en rode pet en zijn bijzondere levenswijze was hij een bekend figuur in de omgeving. Omdat hij zo van dieren hield brachten de mensen verweesde aapjes bij hem onder. Sjef zei nooit nee tegen dieren. De aanwezigheid van zijn (uiteindelijk 14) apen leverde talloze anekdotes op die door de ouders van het jonge publiek nog altijd herkenbaar bleken.

Op verkenning

Lang genoeg stil gezeten, we gaan op pad! Samen met Monique en Ria trok de hele stoet naar buiten. De kinderen renden alvast vooruit, op zoek naar de apenstreken, die in het veld verstopt zaten. Met die aanwijzingen konden ze vraagjes beantwoorden en een prijsje verdienen. Intussen konden de ouders van het afwisselende beekdallandschap genieten en de kleinschaligheid van de historische hooilandjes ervaren. De zwaai van de zeis heen en terug was bepalend voor de breedte van de perceeltjes…andere tijden!

                             

Aha!

Terug op het boerenterras konden de kinderen hun inspiratie kwijt op grote tekenvellen. De ouders werden verleid om hun belangstelling voor erfgoed te beschrijven. Daar kwamen verrassende antwoorden uit. Zoals voor de een de talloze pijpenkopjes op een akker nieuwsgierigheid opwekken naar vroegere bewoners, zo weet een ander te vertellen dat de route over de Broekstraat nog altijd aangeduid wordt als ‘langs d’n aopenboer’. Vooraf wist nog niet iedereen te vertellen waar die naam vandaan kwam: een aha momentje!

Perspectief

De kracht van erfgoed is de verbinding met de plek en met onze eigen historie. Dat unieke verhaal uitdragen en beleefbaar maken kan verrassende mogelijkheden opleveren. Lokale ondernemers ontdekken nieuw perspectief in de kracht van het eigen erfgoed en verbinden hun onderneming aan een lokale held of een gebeurtenis. Laat je erfgoed voor je werken, dat geeft het beekdal kleur.

Volgende Kleine-Beerze-Koffieochtend:

Het thema voor de volgende koffieochtenden is ‘landschap als onderlegger voor initiatieven’. We gaan kijken hoe het beekdal in elkaar steekt en welke structuren daarin herkenbaar zijn. Hoe kunnen we die structuren benutten Hoe kunnen we die structuren benutten en versterken met nieuwe initiatieven? Hoe en waar zouden die dan passen? Iedereen met belangstelling voor de ontwikkelingen in het beekdal van de Kleine Beerze is weer van harte welkom.

Zaterdag 17 september, 10.00u

               De Eikehoef op landgoed Baest, info volgt later

 

Meer weten:

https://www.levendebeerze.nl/verhalen-uit-de-streek/  of https://www.facebook.com/LevedeKleineBeerze