Schaatsplezier

Eén van de vele uitspraken over januari luidt: “Als januari ons brengt bij strenge vorst, lijden wij des zomers geen honger en dorst”. Of dat zo zal zijn moet nog blijken. Vorst was er in ieder geval. En zelfs voldoende om in de Kempen en andere plekken in Zuid-Oost Nederland op woensdag 10 januari al te kunnen schaatsen op ondergelopen weilanden en akkers. Eén van de boeren  was komen kijken naar al die drukte op z’n maisstoppel. Hij vertelde dat hij helemaal blij werd van al die jeugd op zijn land. In z’n jeugd (ruim 40 jaar geleden) had hij op deze plek leren schaatsen door te ijshockeyen met vriendjes. Dit was voor eerst na zo’n 40 jaar dat er vorst is na een natte periode.

Uniek tafereel

Na de nacht van woensdag op donderdag – waarop het opnieuw hard vroor – kon er ook op de grotere, ondiepe vennen geschaatst worden. Een reden voor velen om naar de Landschotse Heide te komen. Toen het nog maar net licht was, verschenen de eerste liefhebbers al. Boswachters van Brabants Landschap Frans en Michiel waren toen al bezig met het omzagen van dennetjes om de heide open te houden. Terwijl ze aan het werk waren, zagen ze een uniek tafereel. Schaatsen op de hei gebeurt zeker al een eeuw. Maar dat je van ven naar ven kon schaatsen door hoge waterstanden boven het maaiveld, kon niemand zich herinneren. Zelfs een schaatser van ruim 60 jaar niet. Na een paar uur rondjes Kromven – Wit-Hollandven kwam hij moe en voldaan naar de kant: “Práchtig dit!”.

Genieten

Veel verstoring op de natuur veroorzaken de schaatsers niet. Als alle vennen dichtgevroren zijn, trekken watervogels weg, onder andere naar de Flaes en het Beleven waar het water nog wel open was. Zolang mensen op een paar centrale plaatsen het ijs op gaan en geen afval achterlaten, is natuurijs een unieke gelegenheid om van de natuur te genieten.